" நாய்குட்டி ..

      

           கிளைகள் பரப்பி பசுமை விரித்து படர்ந்திருந்த அந்த பெரிய புளியமரம் ,  அந்த கிழவியின் வீட்டின் கொல்லை புறத்தில் இருந்தது. புளியமரத்தின் கிளைகளில் கொக்குகள் பல கூடுகட்டி முட்டையிட்டு இருந்தது ,சில கூடுகளில் முட்டைகள் பொரித்து குஞ்சுகள் வெளிவந்து கத்திக்கொண்டிருந்தன . அந்த மரத்தின் அடிவாரத்தில் நான்கு கவக்கம்பு அடித்து , பனை வளையை சதுரமாக வைத்து அதன் மேல் அவுத்தி , சவுக்கு மரத்துண்டுகளையும் பனை , தென்னை மட்டைகளையும் வைத்து  அடுக்கப்பட்டிருந்த விறகு கூடத்தின் அடியில் தான் அந்த தெருவை சுற்றும் தெரு நாய் செவப்பி சிறிய பள்ளம் தோண்டி , அதில் என்னுடன் சேர்த்து  ஐந்து பேரை பெத்து போட்டிருந்தால்..நாங்கள் ஐந்து பேரும் ஒவ்வொரு நிறத்தில் இருந்தோம்..  நாங்கள் இருந்த இடத்தை சுற்றி தென்னங்கிடுவை வைத்து அடைத்து வேலி போடப்பட்டிருந்தது . 

அந்த கொல்லையில் இரண்டு தென்னை மரங்கள் இருந்தன , அவற்றிற்கு  தோட்டத்தின் அருகிலேயே , கிழவியின் குடும்பத்தை சேர்ந்தவர்கள் பயன்படுத்தும் பொது கிணற்றில் இருந்து வெளியேறும் கழிவுநீர் வந்து பாய்வதற்கு ஏற்றார் போல சிறிய கால்வாய் தோண்டப்பட்டிருந்தது. அந்த கால்வாய் கொல்லைக்குள் வரும் இடத்தில் வேலிக்கும் , கால்வாய்க்கும் இடையில் சிறிய இடைவெளி இருந்தது. அதன் வழியாகத்தான் செவப்பி யாருக்கும் தெரியாமல் வெளியே சென்றுவிட்டு , மீண்டும் உள்ளே வந்து எங்களுக்கு பால் கொடுத்து விட்டு எங்களுடனே இருப்பாள் ,

நாங்கள் பிறந்து இரண்டு நாட்கள் கழித்துதான் நாங்கள் பிறந்திருப்பதை அந்த தோட்டத்தின் சொந்தகார கிழவி அறிந்து கொண்டாள். எந்த முன் அனுமதியும் இல்லாமல் அவள் இடத்தின் ஒரு பகுதியை ஆக்கிரமித்த எங்கள் மேல் அவளுக்கு எள்ளளவும் கோபம் வரவில்லை ,  மாறாக இன்னும் கண்ணே திறக்காத எங்கள் மேல் அவளுக்கு பாசமும் , நேசமும் உருவாயிற்று , எங்களை எந்த தொந்தரவும் செய்யாமல் , எந்த தீங்கும் நெருங்கா வண்ணம் அரணாகி போனாள்..
        அந்த ஊரில் ஒரு சிறுவன் இருந்தான். எங்கள் முன்னோர்கள் யாரோ சிலர் அவனை காயப்படுத்திய காரணமோ என்னவோ எங்களை போன்ற பச்சிளம் குட்டிகளை கொல்லுவதை பொழுது போக்காக கொண்டிருந்தான் . அதை அந்த கிழவி அறிந்திருந்தால் , ஆதலால் நாங்கள் பிறந்த செய்தி வெளியே யாருக்கும் தெரியக்கூடாது என்பதில் கவனமாக இருந்தாள்.. ஆனால் அருகே இருந்த பொது கிணற்றில் குளிக்க வருபவர்களின் காதில் நாங்கள்.  மகிழ்ச்சியில் கத்திய சத்தம் கேட்க , நாங்கள் பிறந்திருக்கும் செய்தி மெதுவாக ஊர் முழுவதும் பரவலானது. நாங்கள் அதனால் வர இருக்கும் ஆபத்தை அறியாமல் , எங்களை சுற்றி இருக்கும் சிறிய வெளிச்சத்தை கூட கண்களால் பார்க்க இயலாமல் கண்களை முடியவாறே , உடன் பிறந்தவர்கள் ஒவ்வொருவரும் அண்டிக் கிடந்தோம் அந்த சிறிய பள்ளத்துக்குள். 

          அன்று  பயங்கரமான மழை ,அடர்ந்த மரத்தின் கிளைகளையும், இலைகளையும் தாண்டி , மழைநீர் சொட் ,சொட்டென விறகு கூடத்தின் மேல் விழுந்து , கீழ் நோக்கி வழிந்த மழைநீர்  சிறிது சிறிதாக எங்கள் மேல் விழ ஆரம்பித்தது . சிலதுளிகள் என் மீது விழுந்ததுமே , உடலில் ஏதோ ஒரு வகையான குளிர்ச்சி பரவி உடல் நடுங்க ஆரம்பித்தது , அய்யோ அதை என்னால் தாங்க முடியவில்லை.. இன்னும் சில துளிகள் பட்டால் என்னாகுமோ என்று நினைத்து  மழையோடு சேர்த்து என் உதறலும் அதிகமான போது , கிழவி , கிழவனை அழைத்து கொண்டு மழைநீர் தலையில் படாமல் இருக்க சொளவை தலையில் கவிழ்த்து கொண்டே ஓடிவந்தவள் வேகவேகமாக நாங்கள் நனையாதவாறு விறகு பரண்களின் மேல் காய்ந்த பனை ஓலைகள் சிலவற்றை வைத்து தடுத்து விட்டு , கீழே குனிந்து நாங்கள் பத்திரமாக இருக்கின்றோமா என்று பார்த்து விட்டு  வீட்டிற்கு திரும்பினாள். அப்போது நான் நினைத்து கொண்டேன் இன்னொரு பிறவியிருந்தால் உனக்கு குழந்தையாக பிறக்க வேண்டும் என்று ..

மறுநாள் கிழவனும் , கிழவியும்  உறவினரின் வீட்டுக்கு சென்றிருந்தார்கள்... ஆதலால் செவப்பிக்கு உணவு கிடைக்கவில்லை .  அவள் உணவு தேடி தெரு  தெருவாக அழைய வேண்டியதாயிற்று... .
இங்கு நாங்கள் ஒவ்வொருவரும், ஒவ்வொருக்குள்ளும் நுழைந்தும், குழைந்தும் படுத்திருந்தோம்.
அப்போது எங்களை நோக்கி நீண்டு வந்த அந்த கரம் என்னை மட்டும் கவ்வி தூக்கியது.. என் தாய் செவப்பி பலமுறை வாயால் கவ்வி தூக்கி இருக்கிறாள் , அந்த இறுக்கத்தில் அன்பு இருந்தது.  ஆனால் இந்த இறுக்கம்.. வேதனையாக இருக்கிறதே!  

என் சிறிய மூக்கினால் அந்த கையை நுகர்ந்து பார்த்தேன்..

புழுதி மண் வாடை அடித்தது..
இயற்கை பேரிடரை வரும் முன்பே உணரும் சக்தி நாய்களுக்கு உண்டாமே..  உண்மைதான் நான் அதை உணர்ந்தேன். ஆனால் அந்த பேரிடர் என்ன என்பதை என்னால் உணரமுடியவில்லை..
அப்பொழுது அந்த கரம் என்னை திருப்பி பார்த்து சொல்லியது..
" நீ பொட்ட குட்டியா " என்று ஏளனமாக
சொல்லி விட்டு யாரும் அவனை கவனிப்பதற்கு முன்பு  , அவன் உடுத்திருந்த நைந்து போன சைட்டைக்குள் என்னை மறைத்துக்கொண்டு நகர ஆரம்பித்தான் . அவன் கைகளில் இருந்து வீசிய அதே வாடை அவன் உடலிலும் வீசியது..
இது அவன் தானா.. ஆம் ! அவனே தான்.. 
சிலருக்கு தண்ணீரில் கண்டம் ,நெருப்பில் கண்டம் என்று சோதிடர் கணிப்பது போல எங்களுக்கு இவனால் தான் கண்டம் என்று அன்றே கணித்துவிட்டாள் கிழவி , அதனால் தான் நாங்கள் பிறந்தது கூட அவனுக்கு தெரிய கூடாது என்று நினைத்திருந்தாள். ஆனால் இப்போது அவன் கையில் தான் நான் இருக்கின்றேன்..

     இதோ அவன் வேகமாக ஓலை குடிசைகள் நிறைந்த அந்த தெருவை தாண்டி , ரோட்டை அடைந்து .  ஊரை தாண்டி ஆள்நடமாட்டம் குறைந்த ஒரு சிறிய பாதையில் நடக்கலானான். அந்த பாதை வந்து முடிந்த இடத்தில் மிகப்பெரிய அரசமரமும், அதன் முன்பாக மிகப்பெரிய வாய்க்காலும் ஓடிக்கொண்டிருந்தது . நேற்று பெய்த மழையில் வாய்கால் நிறைய தண்ணீர் ஓடிக்கொண்டிருந்தது.. அந்த இடம் மிகவும் அமைதியாக இருந்தது . அவன் என்னை மேலே தூக்கி எறிவதும் பிடிப்பதுமாக விளையாடிக்கொண்டிருந்தான்.. 

ஒவ்வொரு முறை மேல நான் போகும் போதும் அரச மரத்தின் இலைகள் என்னை தழுவி கொடுத்தன. அந்த தழுவல் எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது.  இந்த முறை அவன் என்னை தூக்கி எறிந்த போது என்னை எப்போதும் தழுவும் அந்த இலைகள் அசைந்து அலறுவது போல தெரிந்தது .எனக்கு காரணம் புரிவதற்குள்.. நீர் நிறைந்து ஓடும்  வாய்காலின் நடுவில் சென்று விழுந்தேன்.... சிறு மழைத்துளியின் குளுமயை தாங்காத இயலாத நான் ஆளுயர ஆழமுள்ள குளுமையான நீருக்குள் மூழ்கி கொண்டிருந்தேன்..
என் நுரையீரலில் உயிர் மூச்சு இருந்த இடத்தை அந்த குளிர்ந்த நீர் நிரப்ப , என் மூச்சு சிறு சிறு காற்று குமிழ்களாக வெளியேறி கொண்டிருந்த போது என் மனம் நினைத்து.. 

அந்த கிழவியோ , கிழவனோ , செவப்பியோ இருந்திருந்தாள் என்னை காப்பாற்றி இருபபார்களே ... 

ஆனால் அவன் எங்கே ? எங்கே அவன் ? அவன் ஏன் என்னை காப்பாற்றவில்லை உலகத்தில் உள்ள உயிர்களை காப்பது தானே அவன் கடமை என்று சொல்லி திரிகின்றானாம் .. 

அப்புறம் யோசித்தது.  

கலி , கர்மா ,  என காரணம் காட்டி எந்த கருமத்திற்குள் ஒளிந்திருக்கின்றானோ அவன் ..
" அவன் எப்படி வருவான் "  ... 

கும்பகோணம் 94 பிஞ்சு குழந்தைகள் தீயில் கருக வேடிக்கை பார்த்தவன் .. 

காலமாய் அவனை வணங்கி வந்தவர் ஒன்றறை லட்சம் பேரை கொன்றவனை , தன் இருப்பிடத்திற்கே வரவழைத்து சிவப்பு கம்பளம் விரித்து , மாலை மரியாதை செய்து சிறப்பு தரிசனம் அளித்த காக்கும் கடவுள் என்று பெயரெடுத்த பெரும் ஆள் அல்லவா அவர் .. அவர் எப்படி வருவார்.. கோடி ,கோடியாக உண்டியலில் கொட்ட கோடிஸ்வர்கள்,  வரிசையாக காத்திருக்கும் போது அவர் எப்படி போயும் , போயும் இந்த பாவப்பட்ட தெரு நாயை காப்பாற்ற வருவார்..என்று நினைத்துக்கொண்டே தன் இறுதி மூச்சை விட்டது.. அந்த நாய்குட்டி.   

- விக்கி இராஜேந்திரன்.